Als fotograaf ligt mijn hart al jaren bij het vastleggen van bijzondere momenten. Of het nu gaat om een sprankelende bruiloft, een emotioneel afscheid of een jublieum of feest, fotografie is voor mij niet zomaar een vak — het is een passie. Maar de afgelopen tijd heb ik herontdekt dat mijn liefde voor fotografie niet alleen professioneel is; ik heb deze ook opnieuw gevonden in mijn privéleven. En dat heeft alles te maken met mijn nieuwste aanwinst: mijn nieuwe oude Leica-camera.
Terug naar de basics
In mijn werk draait het vaak om perfectie. Het licht moet kloppen, de compositie moet krachtig zijn, en de emoties moeten op het juiste moment worden vastgelegd. Hoewel ik enorm geniet van deze uitdaging, merkte ik dat ik in mijn vrije tijd steeds minder spontaan naar mijn camera greep. Het voelde soms alsof het fotograferen alleen nog ‘moest’, en dat was niet wat ik wilde.
Toen kwam de Leica. Een iconisch merk dat bekend staat om zijn eenvoud en vakmanschap. Het is een camera die mij dwingt om terug te gaan naar de essentie: het moment zien en vastleggen zonder afleiding. Omdat de camera uit het jaar 2006 komt, loop je ook geregeld tegen technische beperkingen aan, maar dat is juist weer een charme en leert je hier creatief mee omgaan. Geen overdaad aan knopjes of geavanceerde technologieën — gewoon ik, mijn camera, en de wereld om me heen.
Fotografie zonder doel
Met mijn Leica in de hand wandel ik nu door parken, straten, en onbekende plekken, zonder een specifiek doel voor ogen. Ik zoek niet naar het perfecte plaatje, maar laat de beelden tot mij komen. Het voelt weer als nieuw en in zekere zin ook bevrijdend. Ik ontdek schoonheid in alledaagse dingen: het spel van licht en schaduw op een muur, een vluchtige glimlach van een onbekende, of het ritme van een regenachtige dag.
Dit soort fotografie is puur voor mezelf. Geen klant, geen deadline, geen verwachtingen. Het herinnert me eraan waarom ik ooit verliefd werd op dit vak. Zo is mijn Leica inmiddels ook een vaste reisgenoot geworden en heb ik deze tijdens mijn recente trips naar Valencia, Londen en Parijs dan ook continue bij mij gehad, wachtend op een moment om vast te leggen. Benieuwd naar de beelden die ik met mijn Leica heb vastgelegd? Scroll naar beneden voor een selectie van mijn favoriete foto’s uit Valencia, Londen en Parijs.
Wat het mij heeft geleerd?
Mijn Leica heeft me niet alleen opnieuw laten genieten van fotografie, maar ook waardevolle lessen geleerd die ik meeneem in mijn werk:
- Eenvoud werkt: Soms zorgt het weglaten van techniek en afleiding ervoor dat je anders naar dingen gaat kijken en jezelf nog meer uitdaagt.
- Geduld loont: Een mooi beeld ontstaat niet altijd direct. Het is het wachten en observeren waardoor het perfecte plaatje kan ontstaan.
- Fotografie is een reis: Of het nu professioneel of privé is, fotograferen is een ontdekkingstocht waarbij je, zelfs na ruim 15 jaar in het vak te zitten, altijd nieuwe dingen blijft zien.
Een blijvende liefde
De combinatie van mijn professionele en privéliefde voor fotografie voelt nu meer in balans dan ooit. Mijn Leica-camera is daarin meer dan een hulpmiddel; het is een reminder om te blijven zien, voelen, en vastleggen. Zowel voor mijn klanten als voor mezelf.
Het herontdekken van deze passie heeft me niet alleen een betere fotograaf gemaakt, maar ook een gelukkiger mens. En dat, denk ik, zie je terug in mijn beelden.
